Dit is het tiende en laatste verhaal van de campagne '#Wij zijn Eindhoven Airport'. Maandelijks publiceren we op deze pagina een verhaal met een van de medewerkers van de luchthaven en de week daarna volgt publicatie van een podcast gemaakt door Summa Luchtvaartdienstverlening.

Levende slakken uit Marokko, worsten uit Bosnië, kaas en citrusvruchten uit Turkije, oude beeldjes uit Griekenland en grote hoeveelheden contact geld of sigaretten. Mylène van Roosmalen-Nimberg, medewerker Fysiek toezicht bij de Douane op Eindhoven Airport, heeft het in de achtenhalf jaar dat ze op de luchthaven werkt allemaal al voorbij zien komen. “Reizigers nemen wat mee en kennen lang niet altijd de regels.” Maar levende slakken? “Ja, dat mag mee tot 2 kilo. Hebben ze meer in de koffer dan schakelen wij de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit in voor controle en vernietiging.”

Er verdwijnt wekelijks flink wat inbeslaggenomen etenswaar richting afvalverwerker. Want het is bijvoorbeeld verboden om groenten en fruit van buiten de Europese Unie in te voeren omdat deze ziektes kunnen verspreiden. Vanwege diezelfde reden mag vlees alleen met een certificaat worden ingevoerd. Ook reizigers die cultuurgoederen (bijvoorbeeld oude beeldjes) meenemen, moeten een certificaat hebben.  

“We informeren reizigers op allerlei manieren over wat ze mogen meenemen maar het blijft toch verleidelijk. Het smaakt toch beter als het uit ‘thuisland’ komt, is wat wij vaak horen.” Mylène  controleert steekproefsgewijs aankomende en vertrekkende reizigers. Ook wordt ze door security ingeschakeld als een reiziger een grote hoeveelheid geld bij zich draagt en dat niet heeft gemeld. Als het tienduizend euro of meer is, moet de reiziger daarvan aangifte doen. Is dat niet gebeurd, dan volgt onderzoek en mogelijk een proces-verbaal.

Voor de controle op grote geldbedragen en op verdovende middelen komen ook regelmatig Mylènes collega’s met de speciaal daarvoor opgeleide honden in actie. Als de hond naast de reiziger gaat zitten, is het bingo. Als we na controle overgaan tot opsporing, is het stellen van vragen een belangrijk instrument. “Je moet vragen naar de herkomst van de goederen en je moet vooral kunnen doorvragen om te checken of het verhaal klopt.” Een hele dure klok om de pols kan vragen oproepen. Dan is het handig als de drager ervan de factuur bij zich heeft zodat duidelijk is dat het horloge niet is gekocht met (bijvoorbeeld) zwart geld. Soms is de opsporing heel eenvoudig, Mylène: “De worsten uit Bosnië ruik je vaak al zonder de koffer te openen.”  

Ze heeft plezier in haar werk. “Het is afwisselend en je bent altijd op de vloer en in contact met mensen.” Precies wat ze wil want ze is ‘allesbehalve een bureaumens'. Ook de korte lijnen; ‘iedereen kent elkaar hier op de luchthaven’ en het team (in totaal 32 collega's) met jonge en oudere collega’s vindt ze pluspunten van haar werk.  Mylène: “Ieder mens heeft een ander verhaal. Wie me is bijgebleven? De reiziger die met de urn met de as van zijn echtgenote naar Spanje ging om haar daar uit te strooien.”  

Luister hier de podcast 'Ready for Take-Off' van Summa Luchtvaartdienstverlening via Spotify of via Apple podcasts. 

#wijzijneindhovenairport